Saturday 26 April 2014

with The little prince



เพลงบางเพลงก็ทำให้เรามวนท้อง
บางเพลงก็พาเราไปสู่ที่อื่น ไม่ใช่ที่นี่
บางเพลงก็อ้างไปถึงใครคนหนึ่ง
บางเพลงก็หาเรื่องให้เราไม่เป็นสุข
หรือบางเพลงก็ทำให้เรา อย่างกับเมากัญชา
โต ซิลลี่ฟูล บอกว่า ที่เขาเลิกเป็นนักร้อง
เลิกแต่งเพลง เพราะเพลงทำให้คนเราปั่นป่วน
เขาหันไปเป็นนักเผยแพร่ศาสนา เพื่อให้คนสงบ
เพลงทำให้เราปั่นป่วนจริงแท้ และเราก็อยากปั่นป่วน
เราไม่ได้อยากสงบ เราแค่อยากปั่นป่วนอย่างควบคุมได้

ฉันไล่นิ้วมือไปตามม้วนผ้า
หวังว่าจะเจอเนื้อลินินที่พอเหมาะ
มวลเนื้อหนาบางกำลังดี แก่การสอดเข็มขึ้นลง
ให้เหล่าแมลงไหมอาศัยเป็นที่เจริญเติบโต
สิ่งที่รู้สึกว่าใช่ มันไม่อาจมองเห็นได้ด้วยตา
มันต้องสัมผัส แล้วรับรู้ด้วยใจ

เพลงอะไรนะที่มันดังอยู่ในร้านผ้าตอนนี้
มันดีนะ ดีด้วยเสียงนุ่มแหลมเล็ก ๆ ของผู้ชายคนนั้น
กับ intro กีตาร์รัว ๆ แต่มันก็ฟังดูช้า
เมื่อก้าวเท้าไปอีกก้าว มันก็พาฉันไปสู่ที่อื่น
เพลงพูดเรื่องความคิดถึง ซะจนอยากจะคิดถึงใครซักคน
คิดถึงให้หนัก เพื่อจักฟังเพลงให้อิ่มใจกว่านี้
ฉันแช่เท้าไว้ตรงนั้น กับม้วนผ้าที่ใช่

"สิ่งนั้นที่เธอสัมผัส เราต่างรับรู้มันด้วยใจ
บางอย่าง ไม่อาจมองเห็นมันด้วยตา
แต่เราเรียนรู้มันด้วยใจ เราไม่ต่างกัน"

เมื่อจบระโยคว่า เราไม่ต่างกัน ฉันก็กลับมาที่ปัจจุบัน
มันคือเพลงของ แหลม 25 Hours "ไม่ต่างกัน"
http://www.youtube.com/watch?v=EnollQ4BZ7A

นี่ฉันกำลัง in อยู่ในโลกของ เจ้าชายน้อย เกินไปหรือไร
ก็ อังตวน เดอ แซง-เตกซูเปรี (Antoine de Saint-Exupery)
บอกเอาไว้ว่า
"นี่คือความลับของฉัน มันแสนธรรมดา
เราจะมองเห็นแจ่มชัดด้วยหัวใจเท่านั้น
สิ่งสำคัญนั้นไม่อาจเห็นได้ด้วยดวงตา"

ขอบคุณแหลม ที่มาเตือนอีกทีว่า
ฉันต้องซื้อผ้าสำหรับ workshop เจ้าชายน้อย

No comments:

Post a Comment