Tuesday 7 April 2015

interview with Volume Magazine



20 Fbe 15

นี่เป็นการสัมภาษณ์แบบยาว ๆ ที่ถูกถามไล่มาตั้งแต่ชีวิตวัยเด็ก
การกลับไปทวบทวนชีวิตวัยเด็กในวันนี้ คล้ายการไปพบจิตแพทย์
ที่เราระบายออก กางชีวิตตัวเองออกมาให้ตัวเองดูอีกที
บางจังหวะก็อยากร้องไห้
บางจังหวะก็ขำในชีวิตระหกระเหินของเธอ
นัฎถามเราหลายครั้งว่าทำไมเราถึงมีความเป็นศิลปินในตัว
เป็นคำถามที่ตอบไม่ได้ ไม่รู้ทำไม ทำไมพี่น้องคนอื่นถึงไม่เป็
หากเป็นเพราะการเติบโตขึ้นมาในบรรยากาศบ้านสวน ริมน้ำ
บรรยากาศที่เอื้ออำนวยแก่การเป็นคนอ่อนไหวเกินขนาด
หรือเป็นเพราะโตมาข้างชั้นหนังสือ , magazine ลลนา
หรือโตมากับแมว กับการถูกหมากัดครั้งใหญ่
หรือการพลัดพรากต่าง ๆ พ่อที่จากไปตั้งแต่เด็ก
แม่ที่ห่างเหินกันไป หรือโตมาในครอบครัวใหญ่ โตมาด้วยมือย่า
สุดท้ายเราตอบไปว่า มันมากับตัว และอิทธิพลจากดวงดาว
จากเวลาตกฟาก เราตอบไปเพ้อ ๆ แบบนั้น

มาถึงคำถามหนึ่ง นัฎบอกว่า คนแบบนี้มักจะมีเพื่อนไม่เยอะ
เป็นคำถามที่ทำให้ฉุกคิด
เพราะไม่เคยคิดว่าตัวเองมีเพื่อนเยอะ หรือเพื่อนน้อย
และถ้าไม่หลอกตัวเอง ก็ต้องบอกว่า
มีเพื่อนน้อย แต่ก็น้อยในความพอใจของตัวเอง
มีเพื่อนสนิท เพื่อนเก่า เพื่อนที่ทำงาน เพื่อนที่เป็นลูกศิษย์
เพื่อน ในสถานะต่าง ๆ เราก็มักต้องหามุมมาคุยเพื่อที่จะคุยกันให้รู้เรื่อง

แต่ถ้าถามว่า เพื่อนจริง ๆ ที่คุยภาษาเดียวกัน คุยแบบที่เป็นตัวเองจริง ๆ
กล้าที่เอาความรู้สึกจริง ๆ ออกมาเพ้อ
และพอเธอพูดมาแล้วฉันกรี๊ดในสิ่งที่เธอพูด
ก็แทบจะไม่มีนะ ซึ่งก็มีคนที่เราเพิ่งเจอว่า เขาพูดอะไรมาแล้วเรากรี๊ดเสมอ
ก็คือคุณสกุล อินทกุล แม้ว่าเราจะยังไม่ค่อยกล้าเพ้อในส่วนของเราให้เขาฟัง
(เพราะนางชอบจิกกัด) ก็ได้แต่ขอบคุณที่เขานับเราเป็นเพื่อน

วันนี้เป็นการคุยกันเฉย ๆ ยังไม่ได้ถ่ายรูป
เพราะได้ข่าวว่าน้องชายของข้าพเจ้าจะจัดเต็มระบบ
คือจะมีสไตลิสท์ ช่างแต่งหน้าทำผม เป็นการเป็นงาน
ก็คงจะต้องขออนุญาตครูใหญ่
เข้าไปถ่ายที่พิพิธภัณฑ์วัฒนธรรมดอกไม้อีกที

อันที่จริงแล้ว ข้าพเจ้ามุ่งมั่นที่สร้างผลงาน
ไม่ได้หวังจะสร้างชื่อเสียงความโด่งดังแต่อย่างใด
ทุกอย่างมันตามมาเอง และการมีชื่อเสียง ตอนนี้มันก็นับเป็นประโยชน์
ที่จะเอื้อในสิ่งต่อ ๆ ไปที่จะทำในอนาคต

ข้าพเจ้าเคยกลัวว่า จะโดนอ้วกใส่ เพราะเป็นพวกโลกสวย
เพราะมีคนเคยมาอ้วกใส่แล้ว แต่ตอนนี้ไม่ได้แคร์แล้ว
เพราะคนที่อยากจะอ้วกใส่ เขาคงไม่มาตามดูให้เลี่ยนคอตัวเองละมั้ง
สิ่งที่เกิดขึ้นต่อไป ก็คงเป็นการโดนหมั่นไส้
โดนเบื่อ ตามประสา คนที่โดดเด้งขึ้นมา
เพราะยังมีคิวรายการทีวี มีหนังสืออีกสองสามเล่ม
ขออภัยหากไประคายเคืองต่อมผู้ใด

ขอบคุณน้องนัฏ Volume Magazine
น้องนัฎถูกจริตข้าพเจ้าดีนะ ดูเป็นคนคล้าย ๆ กัน
เหมือนกลับไปเห็นตัวเองตอนเริ่มต้นชีวิตวัยทำงานใหม่ ๆ

No comments:

Post a Comment